Tęsknota

Siedzę nad projektem z fundamentowania. Już nie mogę na niego patrzeć.Znów tęsknię.Tak cholernie, że aż łzy pchają mi się do oczu.Jeśli ktoś z Was choć raz bardzo pokochał miejsce w którym był, poznał wspaniałych ludzi i spędził najlepszy czas w swoim życiu będzie wiedział co czuję.Jednak często spotykam się z opiniami w stylu "co, tęsknisz za miejscem, no dobra, ale to już minęło 2 lata, tęskni się tydzień, dwa". Nie w moim przypadku.Myślę że będę tęsknić dopóki znów się tam nie pojawię a potem znów po powrocie.W łowie cały czas siedzą mi głosy osób, szum oceanu, i ta nutka adrenaliny kiedy patrząc na lodowiec wiem, ze pod nim w każdej chwili może zacząć się coś dziać.
Myślę że za miejscami można tęsknić tak samo jak za drugim człowiekiem.Bo miejsca również mają duszę, na nią składają się najmniejsze części krajobrazu, ludzie, odgłosy.
Kiedy tylko dopada mnie taka tęsknota zaglądam tu:  KLIK .I oglądam wszystko, przypominam sobie każdą wspaniałą chwilę.Kiedy jest naprawdę źle zaglądam do mojego folderu ze zdjęciami.Oglądam.Czasami łzy cisną mi się do oczu.Tam było tak pięknie, tak inaczej.Byłam innym człowiekiem.Nie.Byłam sobą.W końcu.Jedno ze zdjęć umieściłam u góry bloga, bo zawsze kiedy je zobaczę wraca chęć do życia.Teraz pozwólcie że zanurzę się znów w moich wspomnieniach, przy genialnym głosie, i choć tylko kojarzę że pan śpiewa o miłości  Romea i Julii, ta piosenka jest dla mnie bardzo ważna.